Festiwalowi towarzyszą rokrocznie wydarzenia teatralne.
W tym roku zaprezentujemy:

WSTYD

 



Spektakl Teatru Ludowego w Krakowie. Choć wiele mogłoby na to wskazywać – i sytuacja, i bohaterowie – to nie jest komedia rodzajowa, ani tragifarsa. To wnikliwa
i gorzka diagnoza naszego społe
czeństwa. Na nic się zdał rozwój kulturowy, społeczny i cywilizacyjny. Nie wyrośliśmy z „dulszczyzny”. Wciąż nasze życie za fasadą uprzejmych uśmiechów zażenowania toczy wstyd. Jak uczy tradycja, najlepiej widać to na weselu, nawet takim, które się nie odbyło. Bo w takim tyglu mogą skonfrontować się różne światy, poglądy i wyobrażenia. Ot, Polska w pigułce... Cały festiwal ludzkich przywar, małości, śmieszności, chociaż tylko czworo bohaterów. Jak bronić się przed upokorzeniem, kiedy z wystawnego wesela nic nie zostaje, bo pan młody ucieka sprzed ołtarza, panna młoda zamyka się w domu, a rodzice młodych zostają sami z niespełnionym wyobrażeniem szczęścia swoich dzieci i swojego w nim udziału? Kiedy tracimy kontrolę nad biegiem wypadków próbujemy jeszcze wbrew osaczającym nas kompleksom ocalić swoje wyobrażenie o sobie, o swojej pozycji, wpływach, pieniądzach albo aspiracjach do wyższej klasy, która to wszystko zapewni... przynajmniej w naszym niskim mniemaniu. Zostajemy sami z pytaniami o siebie i swoje życie.


autor: Marek Modzelewski
reżyseria: Małgorzata Bogajewska
scenografia: Joanna Jaśko-Sroka
opracowanie muzyczne:
Weronika Kowalska
oraz zespół muzyczny w składzie:
– wokal, skrzypce: Weronika Kowalska
– gitara elektryczna: Maciej Salus
– gitara basowa: Marcin Chadys
– perkusja: Piotr Przewoźniak


OBSADA:
Małgorzata: Małgorzata Kochan
Andrzej: Tadeusz Łomnicki
Wanda: Katarzyna Tlałka
Tadeusz: Piotr Pilitowski

5 czerwca (poniedziałek), g. 19.00
CENTRUM KREATYWNEJ KULTURY

 

GOTKI

 


Czytanie sceniczne dramatu w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej. „Gotki” Artura Pałygi rozgrywają się współcześnie, na polskiej wsi o znaczącej nazwie Męcz, w domu umierającej Stanisławy, którą opiekuje się niemłoda już córka Lutka. Lutka wzywa swoje siostry, Majkę i Kryśkę, które zjeżdżają się ze świata. Stanisława umrze w nocy, a będzie to noc szczególna, bo kobiety dawno się nie widziały i czuwając przy matce wspominają swoje życie od dzieciństwa aż do ich wspólnej dojrzałości. Pałyga rozpisał na trzy głosy bliskich sobie, choć zupełnie różnych kobiet prywatną historię polskiej wsi powojennej. Ze wspomnień córek wyłania się czas biedy i surowego życia podminowanego poczuciem klęski, potem czas zmiany cywilizacyjnej, która przywróciła ludziom godność i przyniosła nadzieję na lżejsze życie, wreszcie czas kryzysu, który doprowadził do rozpadu gospodarstw, samobójstw i wielkiej fali emigracji. Pytanie, które stale powraca, dotyczy ich dzieci, które nie tylko uciekły ze wsi, porzuciły rodziny, ale nawet zerwały kontakt z rodzicami. Kobiety zastanawiają się, co im zrobiły, wspominając zarazem to, co zrobiła im ich matka. W nocnych rozmowach kobiet odsłania się także historia wiejskiej przemocy, wiejskiego wstydu i kompleksu. Dlaczego jesteśmy takie, jakie jesteśmy? – pytają córki.

5 czerwca (poniedziałek), g. 16.00
PRO LIBRIS CAFÉ

Go to top
JSN Pixel 2 is designed by JoomlaShine.com | powered by JSN Sun Framework